Διάφορες γλυκαντικές ουσiες χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατα της ζάχαρης. Αυτές διακρίνονται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη περιλαμβάνει ουσίες που παρέχουν θερμίδες (μανιτόλη, σορβιτόλη, ξυλιτόλη) και η δεύτερη γλυκαντικές ουσίες χωρίς Θερμίδες (σακχαρίνη, ασπαρτάμη).
Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων της πρώτης κατηγορίας μπορεί να προκαλέσει ωσμωτική διάρροια. Κυρίως τα παιδιά που πάσχουν από διαβήτη παρουσιάζουν ευαισθησία στη δράση αυτή. Στους διαβητικούς προτείνετε κυρίως η χρήση ουσιών από τη δεύτερη κατηyορία αλλά πάντα με μέτρο.
Τα τελευταίο χρόνια, επίσης, κυκλοφορούν στο εμπόριο πολλά προϊόντα που απευθύνονται σε διαβητικούς και βασίζονται στη χρήση των γλυκαντικών ουσιών. Η χρήση τους, ωστόσο, δεν ενθαρρύνεται καθώς ειδικά σήμερα δεν συνιστάται ο αυστηρός περιορισμός των υδατανθράκων ούτε και η πλήρης αποφυγή της ζάχαρης.
Το περισσότερα από τα προϊόντα αυτά περιέχουν ως γλυκαντικά φρουκτόζη ή σορβιτόλη. Ωστόσο, η φρουκτόζη όταν μεταβολιστεί μετατρέπεται με γρήγορους ρυθμούς σε γλυκόζη ειδικά στα άτομα με απορυθμισμένο διαβήτη. Η δε σορβιτόλη σε μεγάλες ποσότητες προκαλεί διάρροιες.
Άλλο μειονέκτημα των προϊόντων αυτών είναι ότι δεν περιέχουν λιγότερες θερμίδες απ’ τη ζάχαρη, ενώ αντίθετα πολλά από αυτά περιέχουν αρκετό λίπος. Γι’ αυτό, όταν χρησιμοποιούνται πρέπει να συνυπολογίζονται στο ημερήσιο διαιτολόγιο.
Σε ό,τι αφορά τα παιδιά με διαβήτη, η κατανάλωση μίας μερίδας σπιτικού γλυκού είναι καλύτερη επιλογή σε σχέση με την κατανάλωση τυποποιημένων γλυκών ή προϊόντων για διαβητικούς εφόσον συνιστούν συμπληρωματική πρόσληψη υδατανθράκων πριν από την άσκηση.