Η κατάλληλη διατροφή είναι καθοριστικό κομμάτι της αντιμετώπισης του σακχαρώδους Διαβήτη. Παλιότερα η συνήθης πρακτική ήταν ο περιορισμός της λήψης υδατανθράκων από τα σακχαροδιαβητικά άτομα , γιατί οι υδατάνθρακες έχουν τη μεγαλύτερη μεταγευματική επίδραση στα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα , έτσι ώστε το επίπεδα της γλυκόζης στην κυκλοφορία του αίματος να διατηρούνται σε σταθερά και χαμηλό επίπεδα Αυτή η πρακτική ακολουθήθηκε γιο πολύ καιρό και μετά την εισαγωγή της ινσουλίνης σε ευρεία χρήση. Τα τελευταία χρόνια, έχει διαπιστωθεί ωστόσο ότι δεν είναι ο ίδιος ο σακχαρώδης διαβήτης που απειλεί τη ζωή των διαβητικών ατόμων, αλλά οι παρενέργειες που έχει στο καρδιαγγειακό σύστημα (που προάγονται από μια δίαιτα πλούσια σε λίπη και φτωχή σε υδατάνθρακες) και ότι δεν έχει τόση σημασία αν το διαβητικό άτομο θα καταναλώσει υδατάνθρακες, όσο η συνολική πρόσληψη ενέργειας (θερμίδων) από το άτομο. Ακόμη και δίαιτες πλούσιες σε υδατάνθρακες μπορεί να βελτιώνουν τα επίπεδα της γλυκόζης των διαβητικών ατόμων, αρκεί να επιλεγεί σωστά το είδος των υδατανθράκων.
Μετά από τα δεδομένα αυτά, άρχισαν να εκδίδονται αρχικά σε ευρωπαϊκό και αργότερο σε ευρύτερο επίπεδο νέες διατροφικές οδηγίες που αφορούν στην καλύτερη διατροφή των διαβητικών ατόμων. Έτσι, οι στόχοι της διατροφής σε ότι αφορά την αντιμετώπιση του διαβήτη διαμορφώνονται ως εξής:
- Η διατροφή του διαβητικού ατόμου θα πρέπει να βοηθάει στη διατήρηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα όσο το δυνατόν πιο κοντά στα πλαίσια του φυσιολογικού. Η διατήρηση φυσιολογικών επιπέδων γλυκόζης στην κυκλοφορία του αίματος έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο των αγγειακών παθήσεων, από τις οποίες απειλούνται οι διαβητικοί.
- Επίσης η διατροφή θα πρέπει να μειώνει στο ελάχιστο τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας στους ινσουλινοεξαρτώμενους διαβητικούς αλλά και σ’ αυτούς που λαμβάνουν αντιδιαβητικά δισκία.
- Να προκαλεί την επιθυμητή απώλεια βάρους.
- Να μειώνει τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο.
- Να επιτυγχάνει τη σωστή θρέψη του οργανισμού.
- Να είναι προσαρμοσμένη στις προτιμήσεις του ατόμου για να μπορεί να την εφαρμόζει μακροχρόνια.
Οι στόχοι αυτοί είναι πιο πιθανό να επιτευχθούν όταν η δίαιτα:
- Καλύπτει σε ενέργεια τις απαιτήσεις ζωής του συγκεκριμένου ατόμου
- Παρέχει μια σχετικά υψηλή αναλογία υδατανθράκων που να προέρχονται από τρόφιμα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη.
- Περιέχει αναλογικά λιγότερο λίπος και κυρίως μικρά ποσά κορεσμένων λιπαρών οξέων (δηλαδή ζωικά λίπη).
- Δεν είναι πολύ πλούσια σε πρωτεΐνες.
- Περιέχει αρκετές φυτικές ίνες.
- Περιέχει χαμηλή ποσότητα αλατιού.
