Όπως αναφέρεται γενικά για κάθε επιστημονικό κλάδο και επίτευγμα, η απόλυτη ασφάλεια δεν μπορεί να επιτευχθεί ποτέ και ο μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ο τρόπος με τον οποίο θα χρησιμοποιήσει τη γνώση και τις εξελίξεις της επιστήμης. Στον τομέα των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων, ο έλεγχος της επιστημονικής κοινότητας αλλά και των εθνικών και διεθνών φορέων αποκτά τεράστια σημασία. Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα μπορεί vα αποτελέσουν λύση σε μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, όπως η επισιτιστική κρίση, αλλά ταυτόχρονα, αν δεν εφαρμοστούν οι απαραίτητοι περιορισμοί, μπορεί να προκαλέσουν διατροφικούς εφιάλτες πολύ μεγάλης έκτασης λόγω της εξάπλωσής τους.
Μπατρινού Α., Μπλέτσα Β., (2010), «Γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα», Κλινική Διατροφή, ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις ΜΕΠΕ, Αθήνα.
Βαρνάβα -Τέλλο Α., (2009), «Γενετικά Τροποποιημένα Τρόφιμα» Γενικό Χημείο του Κράτους Κύπρου.
Παπαμίκος Β., «Γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα»
Ντονά Α., Αρβανιτονιάννης Ι., (2009), «Γενετικά τροποποιημένΑ τρόφιμα και οι επιπτώσεις τους στην υγεία», Αρχεία Ελληνικής Ιατρικής, 26(6):727-740
Euroρean Food Ιnformation Council, www.eufιc.org/
Κουράκης Τ., «Οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί, το περιεχόμενο της γνώσης και το ζήτημα των ορίων», Περιοδικό Ενέδρα, 15/02/2001
Παπαλάμπρου Ευδ., (2009), «Παραλαβή και μελέτη λειτουργικών ιδιοτήτων πρωτεϊνικών uπερσυμπυκνωμάτων ρεβιθιού» Διδακτορική διατριβή, ΑΠΘ
